Metody naszej pracy

Czytanie symultaniczne (prawopółkulowe):

• czytanie samogłosek;
• czytanie wyrażeń dźwiękonaśladowczych;
• czytanie globalne wyrazów.

Czytanie sekwencyjne (lewopółkulowe):

• czytanie sylab otwartych;
• czytanie dwóch sylab;
• czytanie sylab zamkniętych;
• czytanie nowych wyrazów i zdań.

Metoda bazuje na:
powtórzeniu sekwencji rozwoju mowy dziecka (od samogłosek, sylab, przez wyrażenia dźwiękonaśladowcze do wyrazów i zdań); naśladowanie trzech etapów nabywania systemu językowego: POWTARZANIA, ROZUMIENIA I NAZYWANIA; pobudzaniu neuronów zwierciadlanych.

Jest to metoda, której celem jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci, zwłaszcza w zakresie kształtowania pojęć matematycznych, ćwiczenie odporności emocjonalnej dziecka oraz budowanie pozytywnego obrazu samego siebie. Metoda E. Gruszczyk – Kolczyńskiej i E. Zielińskiej sprzyja również stymulowaniu uzdolnień matematycznych u dzieci, dobrze przygotowuje do nauki matematyki w szkole.

Okres przedszkolny to czas otwierania się dziecięcych oczu na świat, czas poznawania i doświadczania. To także okres wielkich możliwości, które wymagają odpowiedniej stymulacji i bodźców potrzebnych do kształtowania czynności umysłowych. W edukacji matematycznej ważne jest, aby mieć świadomość tego, w jaki sposób dzieci uczą się. Najważniejsze są osobiste doświadczenia. Stanowią one budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia i umiejętności, rozwija myślenie, hartuje dziecięcą odporność. W trakcie tych doświadczeń dziecko powinno mówić, tzn. słownie określać swoje spostrzeżenia, sens wykonywanych czynności i przewidywane skutki. Mówienie o wykonywanych czynnościach sprzyja koncentracji uwagi i pomaga dziecku dostrzec to, co ważne.

Współczesna nauka docenia rolę ciała i potrzebę ruchu w uczeniu się. Paul Dennison odkrył, że pewne ruchy i ich kombinacje mają zbawienny wpływ na dzieci. Pomagają im w uczeniu się i stymulują ich prawidłowy rozwój. Metoda ta, to także program aktywizacji układu nerwowego i uwalniania od stresu. Najważniejszym osiągnięciem Dennisona było odkrycie dwóch podstawowych ruchów: naprzemiennego i jednostronnego, które pomagają zintegrować pracę lewej i prawej półkuli mózgowej. Każda z półkul ma inne zadania, więc brak integracji między nimi może być źródłem wielu problemów intelektualnych ii emocjonalnych w życiu człowieka.

• Dzieci są lepiej zorganizowane, lepiej się koncentrują i uczą.
• Poprawia koordynację wzrokowo-ruchową.
• Wspomaga proces czytania ze zrozumieniem.
• Uaktywnia myślenie twórcze.
• Rozwija pamięć długotrwałą.
• Rozwija percepcję przestrzenną.
• Konkretne ćwiczenia wpływają na poprawę wzroku, słuchu, pamięci.
• Sprzyja sprawnemu formułowaniu myśli, rozwija kompetencje językowe, ułatwia poznanie zasad pisowni i ortografii.
• Rozwija zdolności manualne i wpływa na precyzję ruchów.
• Stymuluje umiejętności liczenia i kodowania symboli.

Źródłem inspiracji metody Klanzy była pedagogika zabawy. Zabawa jest podstawową formą działalności i aktywności dzieci, poprzez którą poznają siebie, odkrywają świat oraz uczą się komunikacji z drugim człowiekiem.

• ułatwiają „wejście” w grupę, dzieci mają możliwość poznania nowego otoczenia, kolegów;
• rozluźniają, odprężają, wykorzystują ruch, gest, likwidują napięcie mięśni i napięcie psychiczne;
• ułatwiają wprowadzenie tematu, pozwalają poznać odczucia, doświadczenia, potrzeby i oczekiwania poszczególnych członków grupy;
• umożliwiają samoocenę, poznanie własnej hierarchii wartości, własnych spontanicznych zachowań;
• integrują dużą grupę osób, umożliwiają wszystkim wspólną, aktywną zabawę.

Metoda Klanzy jest źródłem radości i satysfakcji. Towarzyszą jej również piosenki, tańce, rymowanki oraz chusta animacyjna.

Metoda ta łączy w sobie ruch z muzyką oraz słowem. Nawiązuje do tradycyjnych form zabaw, ćwiczeń, tańców, muzyki, legend, baśni, poezji. Wyzwala u dzieci tendencję do samo ekspresji i rozwijania inwencji twórczej, korzystając przy tym z pantonimy, dramy. Charakterystyczna cechą tej metody jest powiązanie muzyki z ruchem.

Metoda bazująca na naturalnym, zrytmizowanym, ekspresyjnym ruchu. Ważne rolę odgrywają tu przybory np. szarfy, grzechotka, dzwoneczki, bębenek i inne.

Wykorzystując elementy tej metody w pracy z dziećmi pozwalamy im na eksperymentowanie, tworzenie, przeżywanie, łączenie ruchu z muzyką oraz rytmem. Posługujemy się różnymi formami ruchowej ekspresji takimi jak opowieść ruchowa, inscenizacja, drama, ćwiczenia muzyczno-ruchowe. Według założeń tej metody ćwiczenia gimnastyczne przybierają formę zajęć otwartych, zapewniają swobodę i wyrażenie swojej indywidualności. Obowiązują trzy zasady : wszechstronności, naprzemienności wysiłku i rozluźnienia oraz stopniowania trudności. Każde dziecko ćwiczy to, na co ma ochotę i na co je stać.

Metoda ta nawiązuje do najbardziej prymitywnego sposobu porozumiewania się ludzi między sobą jakim jest język ciała. Zajęcia tą metodą pogłębiają relacje międzyludzkie, pomagają docenić bliskość drugiego człowieka. Metoda ta jest propagowana na całym świecie jako jeden z ważniejszych czynników rozwoju psychomotorycznego małych dzieci. Korzyści dla dzieci wynikające ze stosowania tej metody to zaczynają mieć zaufanie do siebie, zyskują poczucie bezpieczeństwa,poznają przestrzeń wokół siebie, uczą się kontrolowania przestrzeni.

Zabawa jest najbardziej typową formą aktywności dzieci w wieku przedszkolnym. Dziecko w trakcie zabawy tworzy coś nowego, czyni siebie i otaczający świat tym wszystkim, o czym marzy lub pragnie być. Pedagogika zabawy ukierunkowuje organizowanie codziennych działań pedagogicznych tak, aby za pomocą prostych przedmiotów codziennego użytku dziecko mogło przenieść się w świat fantazji, bawić się i poznawać to, co dla niego niedostępne. Uczy ona współdziałania w grupie, wyzwala aktywność, pobudza dzieci do ekspresji muzyczno-ruchowej.